nr3 • 2012 • redaktief

januari 2012 (26e jaargang nr. 3)

Redactief

M.E. Brak

Kruisdragen – het bleek in onze redactievergadering nog niet zo gemakkelijk te definiëren. Op het moment dat de kopij voor dit nummer binnenkwam, werd op de Nederlandse televisie de uitvaart van Vaclav Havel uitgezonden, voorafgegaan door een documentaire over zijn leven. Havel, van goede komaf, (toneel)schrijver, levend in een artistiek milieu, dissident (gevangen gezet) in het communistische tijdperk en na de omwenteling president van Tsjecho-Slowakije. Ondergedompeld in de politiek, wat bepaald niet zijn ambitie was, om bij het uiteenvallen van zijn land ook nog eens zwaar teleurgesteld – maar niet verbitterd – te worden. Aarzelend beschouwer van het geloof; maar wel hoogkerkelijk rooms uitgedragen vanuit de St. Vituskathedraal. Is hij niet het prototype van een kruisdrager, vroeg ik me af. Niet gekozen voor de comfortzone, maar voor een offers kostende strijd voor recht en gerechtigheid. Ik hoor de bedenkingen: Havel heeft niet openlijk de naam van Christus beleden. Maar hoe ernstig nemen wij gereformeerde belijders wat het Nieuwe Testament zegt over geloof zonder werken?

Al snel denk je bij kruisdragen aan mensen die te maken hebben met chronische ziekte, lijden, zorgen. Maar de artikelen in dit nummer leggen andere accenten. Je kruis opnemen en het Christus vrolijk nadragen, zoals het doopformulier zegt: wat is dat? In elk geval een onderwerp waar je niet zoveel over hoort in een tijd met alle nadruk op zelfontplooiing en zelfaanvaarding. Hebben we misschien te veel troostende preken gehoord met de insteek ‘Jij mag er zijn’ en te veel gezongen dat we ‘een parel in Gods hand’ zijn? Wanneer wordt er nog eens in ons luie vlees gesneden? De scribenten doen heldere uitspraken: ‘Gaat het verder dan een beetje economisch en ecologisch verantwoord handelen?’(Schaeffer), ‘Het is kiezen!’ (Van der Meulen), ‘Wij doen wat goed is in eigen ogen en zeggen dat dat christelijk is’ (Dekker). En opmerkelijk, zo zegt Van Essen in zijn slotbeschouwing, dat in het rondetafelgesprek de gemeente niet genoemd wordt. Dáár zouden we het moeten leren – de gemeente heeft behoefte aan een nieuwe gehoorzaamheid.

We hopen dat dit nummer u boeit én helpt bij de overdenking hoe het staat met uw ‘vrolijk dragen van het kruis’ achter Jezus aan. Reacties zijn zeer welkom via de website.

Onze redactie is weer compleet nu drs. C.C. (Niels) den Hertog, predikant van de samenwerkingsgemeente CGKV (chr. geref. en vrijgem. geref.) te Surhuisterveen aantreedt. Hij had nogal wat aarzelingen, niet alleen omdat hij met een proefschrift bezig is, maar ook ‘omdat hij niet zijn vader is’. Ja, Niels gaat inderdaad de stoel van zijn vader Gerard (prof.dr. G.C. den Hertog) bezetten, maar aan erfopvolging doet Kontekstueel zeker niet! Er waren voldoende andere redenen om hem te vragen. Tot slot: aan de promotie van redactielid Wim Dekker wordt elders in dit nummer aandacht besteed.

Marja Brak is coördinator communicatie van de Protestantse Gemeente Amersfoort en eindredacteur van Kontekstueel