Lezersreactie van mw. Versluis-Wielenga

28e jaargang nr. 5 (mei 2014)
thema: Lastige liefde? Over homoseksualiteit en kerk

Met veel genoegen lees ik al jaren Kontextueel. Ook deze keer was het nummer over homosexualiteit verrijkend en geeft het weer veel stof tot nadenken en overwegen. Het artikel van Wolter Rose sprak mij het meest aan: dit lijkt mij de koninklijke weg, die ook gezegend wordt. Wel viel het mij op dat hij over eenzaamheid sprak: vriendschap met een man of een vrouw zonder sexualiteit is toch ook mogelijk? Dit brengt me op een algemene opmerking die alle artikelen betreft: In niet één betoog werd genoemd dat het huwelijk en de daaraan verbonden sexualiteit, ingesteld is voor deze bedeling. Jezus wees zelf de Sadduceeën terecht:  ‘ in de opstanding huwen zij niet’ . Het lijkt nu alsof er niets anders bestaat dan dit leven en dat dit leven ten volle, in al zijn aspecten beleefd moet worden.  Maar dit alles is na Christus’ opstanding in zekere zin betrekkelijk geworden. Wij zijn op weg naar Gods koninkrijk en dan doet het er niet toe of we man of vrouw zijn, gehuwd (min of meer gelukkig) of single, (om welke reden dan ook), met of zonder kinderen, dom of knap, gehandicapt of recht van lijf en leden. En in alle levensomstandigheden blijken Gods geboden steeds weer heilzaam te zijn. Misschien verwoordt Guido Gezelle dit ons tijdelijke  leven nog het best:

Het leven is geen vrede alhier,
geen wapenstilstand vragen:
het leven is de krijgsbanier
tot in Gods handen dragen.

Met Christus als Leidsman, en de wapenrusting van God dragend, moet dat, met vallen en opstaan, toch mogelijk zijn.

Deze opmerkingen zijn slechts een aanvulling en in geen geval een kritiek op de schrijvers en de mensen die andere keuzes maken.

Met vriendelijke groeten,

Chr. Versluis-Wielenga