nr4 • 2012 • redactief

maart 2012 (26e jaargang nr. 4)

P.A. Verbaan

Redactief

Met het oog op een naderende scholendienst mocht ik onlangs alle groepen van de basisschool langs. In groep zeven waren er allerlei vragen voor de dominee verzameld. Wat was er voordat God er was? We noemen God wel vader, maar is er ook een moeder – of is God gescheiden? Waar woont God volgens u? Wat moet ik me bij Gods eeuwigheid voorstellen? Terwijl ik op de fiets terug mijn reacties – ik schrijf niet: antwoorden – recapituleerde, kwamen de woorden van Augustinus in me op: Wat heb ik nu lief, wanneer ik u liefheb?

Er was een tijd dat het niet vreemd was om te spreken van en te zingen over een ‘almachtig opperwezen’. Gaandeweg werd er een meer persoonlijk, relationeel spreken dominant. Dat spreken over God als persoon lijkt steeds meer onder druk te komen. Vorig jaar wijdde de Protestantse Kerk in Nederland er een pastorale handreiking aan. Ons wetenschappelijke denkraam maakt God steeds minder voorstelbaar. Ietsisten, zij die ‘flirten met God, beweren wel dat er iets is - maar Iemand? Hebben we niet allemaal onze godsbeelden, die bovendien in de loop van ons leven aan verandering onderhevig zijn? Voor wie erop let: je hoort het in de woordkeuze, in de gebeden, in de eredienst en op gesprekskringen. God lijkt steeds minder omlijnd. ‘Wat is eigenlijk de grond – en wat de grens - van de belijdenis van God als persoon? Om deze vragen cirkelt dit nummer.

We openen met een meditatie van ds. Bert Schroten over een verrassend zinnetje uit het laatste hoofdstuk van Job: ‘Nu heeft mijn oog U gezien’. Twee predikanten met wortels in de orthodoxie, de emeriti ds. Jan Knol en ds. Hans Visser, vertellen hoe God voor hen anders werd en tegelijk God bleef. Een voorganger van een evangelische gemeente, ir. Gert Hijkoop, verkent het persoonlijke, vrijmoedige spreken over God dat in evangelikale kringen gangbaar is. Ten slotte vroegen we prof.dr. Kees van der Kooi en dr. Arjan Markus, die zich eerder over deze thematiek bogen, hun licht te laten schijnen en zo mogelijk wat do’s en dont’s aan te reiken.

In de Kroniek lucht ds. Piet de Jong zijn hart over alle gegoochel en ge-google met cijfers, zowel in wetenschappelijke als kerkelijke kring. Cijfermatig gesproken zouden de ijskappen en de kerk in West-Europa al afgeschreven moeten zijn. De rubriek ‘Laatst geboekt’ wordt verzorgd door Desiree Prins-van den Bosch. Waar Marja Brak ook voor dit nummer de eindredactie voerde, liet ze voor de gelegenheid het Redactief aan één van de voorbereiders van dit nummer.

Dr. Peter Verbaan is predikant (PKN) te Ermelo en redacteur van Kontekstueel