nr1 • 2008 • Die eeuwig trouw is

oktober 2008 (23e jaargang nr.1)

Die eeuwig trouw is schonk mij tong en taal     

Die eeuwig trouw is schonk mij tong en taal,
een woord zoals een leerling heeft
die leerde hoe men moed inspreekt
en zingt voor wie allang geen lied meer zong.
Hij wekt mij elke morgen,
Hij opent mij de oren
opdat ik horen zal
zoals een leerling doet:
wanneer ik zwijgen moet
en wat ik spreken zal.

Die eeuwig trouw is vroeg mij om gehoor
en ik, ik heb mij niet verweerd,
mij niet van alles afgekeerd –
ik zweeg, al scholden zij mij uit in koor.
Ik gaf mij aan wie sloegen,
in woede zich misdroegen,
mikpunt van kwaad gerucht;
voor haat noch smaad noch spot,
noch voor hun speeksel, God,
ben ik ooit weggevlucht.

Die eeuwig trouw is zal mijn Helper zijn!
Geen mens op aarde doet mij wat,
ijskoud blijf ik, een rots, keihard;
met Hem zal ik nooit rood van schaamte zijn.
De Heer zal rechter wezen,
dus wie zou ik dan vrezen?
Gods vijanden vergaan!
Al moet ik door de nacht,
hóór: wie zijn woord verwacht
zal ooit zijn stem verstaan.

Tekst: André F. Troost
Melodie: psalm 40 (Loys Bourgeois 1551)
Naar Jesaja 50:4-10